این مطلب و خودم نوشتم اگه مشکلی چیزی داشت ببخشین :
خواهم مرد ....
شبی در این سکوت تلخ
زیر آن دلتنگی تاریک
و یا بر روی آن لبخند یاس آمیز
خواهم مرد
بدون زیبا ترین حسی که در تنهایی ام روییده است
خواهم مرد
شایدم نه کمی تامل لازم است آری نه شاید .....
زیر آن تاریکی گمنام آن برگهای سرد و بازیگوش
و یا در سایسار خیس اشک های تلخ و وحشی
شایدم در غربت یک شبنم آبی که در تنهایی یک برگ روییده ست
خواهم مرد !!!
من در این کلبه به جز غم نامه ی یک فرد غمدیده چیزی نمی بینم
هیچکس تلخی این در زدن را بر خود نمی خواهد ، نمی خواهد بداند زیر این
سقف کبود توی آن کلبه مرطوب ز خیس روی آن قالیچه پوسیده
چه کس بر زمین چنگ نهاده شایدم یه قلب کوچک زیر پنجه های قدرت غم
جان سپرده است ...
شاید به خاطر نگاه تلخ من است که نزدیکم نمی شوید من تلخ نیست
زهرم را گرفته اند من اکنون آرامم خیلی آرام حتی صدای تپش قلبم هم
دیگر نمیاید شاید من جان سپرده ام آری شاید مرده ام ...
ولی به چه جرم... !!!
من که آزاری نداشتم من فقط از شما عشق می خواستم من یه گوش می
خواستم واسه شنیدن تمام نا گفته هایم نه یه دیوار و چندتا عکس که هر
روز با دیدن آنها غم در تمام وجودم رخه کند و در آخر من را از پای در آورد ...
حال من مردم با تمام این بی رحمی ها ...
اما تنها خواسته ام از شما این است که فردی دیگر را به این روز در نیاورید
قلب کوچکش را به غم تقدیم نکنید بگذارید زندگی کند بگذارید حرف بزند
بگذارید بچگی کند
من مردم و دیگر رد پای من در هیچ کجای این سرزمین دیده نمی شود پلک
هایم به هیچ چشمی دوخته نمی شود و دیگر التماس نمی کند
من مردم و تنها زیر مشتی خاک پنهان شدم اما حالا آن مشت خاک سرزمین
من است سرزمینی که می توان به راحتی در آن قدم زد و صحبت کرد....
حال این مشت خاک سرزمین من است ...سرزمین من
من مردام ......
" مهدیس "
:: بازدید از این مطلب : 334
|
امتیاز مطلب : 169
|
تعداد امتیازدهندگان : 53
|
مجموع امتیاز : 53
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار
وبلاگ:
خبرنامه وبلاگ:
آمار مطالب
آمار بازدید
